sekta w Cerkwii prawosławnej, zał. w latach 70. XVIII w. przez Konrada Seliwanowa; jej twórca, krytykując rozwiązłość panującą wśród wiernych uznał, iż nosicielem zła jest ciało, które należy "wybielić" czyli wykastrować (w wypadku kobiet amputowano piersi i zewn. narządy płciowe); Seliwanow nawiązywał do rozpowszechnionego w XII-XIV w. wśród wyższego duchowieństwa Cerkwi ros. zwyczaju kastracji; s. zaczęto prześladować, gdy Seliwanow ogłosił się (na wzór Pugaczowa) ocalałym od śmierci carem Piotrem III; uwięziony w monastyrze prorok zmarł 1832; za czasów carskich przynależność do s. była karana zsyłką na Syberię; po rewolucji utajnili się, niemniej pewna liczba zwolenników pozostała, zwł. na Krymie i Kaukazie.
- skopcy, sekta prawosławna powstała...
- asceza seksualna, postawa polegająca na...