pogląd teologiczny, głoszony w II i III w., według którego Syn (Logos) i Duch św. to jedynie sposoby istnienia (modi) jednego Boga; według s. Chrystus jest podporządkowany Ojcu i ma wobec niego niższą pozycję, podobnie jak Duch św., który stoi niżej od Ojca i Syna; pogląd ten pojawiał się we wczesnym chrześcijaństwie wśród różnych sekt, powodując m.in. spory o naturę Trójcy św.; potępiony przez sobór w Nicei (325) jako błędowierstwo.
- DIONIZY, (?-268)
- MELECJUSZ Z ANTIOCHII, (ok. 300-81)