spuścizna lit. i kulturowa antyku gr.-rzym., fundament aktywności twórczej w obrębie basenu Morza Śródziemnego. A.t. w europ. średniowieczu znana była wyłącznie dzięki tłumaczeniom, komentarzom i naśladownictwom z jęz. łac. (do poł. XV w.). Zainteresowanie a.t. przyniósł renesans
(XVI w.). Elity intelektualne korzystały bezpośrednio z dorobku lit. gr.-rzym. czytając arcydzieła w oryginale. W oświeceniu, nurcie klasycystycznym, obserwuje się ożywienie kultury antycznej. Zainteresowanie a.t. w Polsce rozwijały uniwersytety Jagielloński, Stefana Batorego, Jana Kazimierza, uczelnie, w których kształcono i wychowywano młodzież w duchu klasycznych wartości; w szkołach średnich wszystkich trzech zaborów nauczano klasycznych jęz. Artyści XIX i XX w. odkrywali na nowo a.t. ( neoklasycyzm) w kulturze, sztukach pięknych, literaturze i w sztuce przekładu.
- topika antyczna, powtarzalne tematy, motywy,...
- poeta, artysta słowa, twórca...
- HUMANIZM, (łac. humanus - ludzki)...