(łac. = podręcznik poetyki)
sztuka poetycka; rozprawa o poezji, o normach komponowania utworów, adresowana do twórców. Wywodzi się z antyku, gdzie poezję traktowano jako sztukę, której można się nauczyć przez poznanie przepisów. A.p. miały charakter traktatów erudycyjnych, podręczników wiedzy o lit., formę poematu dydaktycznego. Pierwszy normatywny zbiór reguł tworzenia stanowi Poetyka Arystotelesa, później List do Pizonów Horacego; rozkwit a.p. przypada na renesans i franc. klasycyzm (Sztuka poetycka N. Boileau, 1674). W Polsce a.p. otwierają Wykłady poetyki (1630) M.K. Sarbiewskiego; motyw a.p. pojawia się także w pol. liryce (m.in. J. Kochanowskiego Muza, Cz. Miłosza Ars poetica, K. I. Gałczyńskiego Ars poetica, T. Różewicza Moja poezja, W. Szymborskiej Radość pisania).
- ars poetica, (łac. = sztuka poetycka)...
- Ars poetica, ( Sztuka poetycka )
- Ars poetica?, wiersz Cz. Miłosza...