wiersz Cz. Miłosza z t. Miasto bez imienia (1969). Pierwsza 4-zwrotkowa część utworu to rodzaj programu poet. Prezentuje autorskie myślenie o utworze ("forma pojemna", która "zanadto poezją ani zanadto prozą"), istocie poezji (jej irracjonalne źródła), poecie (poddany władzy demonów - w znaczeniu sokratejskim i potocznym) i procesie twórczym. II część to refleksje nad sytuacją poezji w świecie, w którym najważniejsza staje się jej funkcja etyczna. Tytuł, nawiązujący do horacjańskiej tradycji programów poet., opatrzył Miłosz znakiem zapytania - być może we współcz. świecie nie jest konieczne ustalenie ścisłych reguł tworzenia; istotna staje się świadomość poety, że zawsze powinien stawać po stronie dobra. Wiersz ma - częstą w poezji Miłosza - postać dyskursu, stąd jego prozaizacja (brak rytmu, niepoetycka leksyka, zdanie o długości uzależnionej od toku myśli, komunikatywność języka).
- ars poetica, (łac. = sztuka poetycka)...
- ars poetica, (łac. = podręcznik...
- Ars poetica, ( Sztuka poetycka )