(1837-1901)
komediopisarz, prozaik, publicysta. Na kartach powieści Przebudzenie (1864) oraz Młodzi i starzy (1866) próbował poddać radykalnej ocenie walki powstańcze i represje. Jako propagator pozytywistycznych haseł wystąpił w tendencyjnych powieściach Błyszczące nędze (1870), O kawał ziemi (1872), Z obozu do obozu (1874) i Pańskie dziady (1881). Snobizm galicyjskiego mieszczaństwa i arystokracji z satyrycznym zacięciem ukazywał w komediach: Radcy pana radcy (1869), Pracowici próżniacy (1871), Krewniaki (1879). Na stałe do klasycznego repertuaru pol. teatru weszły jego komedie Grube ryby (1881), Dom otwarty (1883) i Klub kawalerów (1890), których humorystyczny obraz mieszczaństwa i doskonale określony komizm sytuacyjny decydują o kolejnych inscenizacjach.
- BAŁUCKI Michał, ps. Elpigon, Załęga...
- Bałucki Michał, pseud. Elpidon, Załęga, (1837-1901)
- MICHAŁ, Pochodzenia hebrajskiego,...