(1757-1829)
aktor, reżyser, dyrektor teatru, dramatopisarz. Jako dyrektor Teatru Narodowego w okresie 1783-85, 1790-94 i 1799-1814 propagował idee oświecenia, narod. i polit. repertuar, rozumiał rolę wychowawczo-obywatelską tej instytucji. Prowadził także własne teatry w Wilnie i we Lwowie, był również współtwórcą pol. teatru operowego. Dokonał przeróbek i przekładów blisko 80 utworów dramatycznych i librett, upowszechnił twórczość Szekspira, wydał 12 tomów Dzieł dramatycznych (1820-23), w tym Dzieje Teatru Narodowego. Znaczące miejsce zajęła jego sztuka Cud mniemany, czyli Krakowiacy i górale z muzyką J. Stefaniego (1794). Uznanie zyskał rolami charakterystycznymi (Bardos w Cudzie mniemanym, Ferdynand Kokl w Henryku VI na łowach), tragicznymi (Król Lear Szekspira); był założycielem pierwszej Szkoły Dramatycznej w Warszawie (1811) oraz autorem podręcznika gry aktorskiej.
- BOGUSŁAWSKI Wojciech, (1757-1829)
- Bogusławski Wojciech, (1757-1829)
- Bogusławski Wojciech, (1757-1829)