(1898-1956)
niem. dramaturg, poeta, prozaik, reżyser, teoretyk teatru. Z żoną, aktorką H. Veigel, zał. i kierował w Berlinie światowej sławy zespołem teatralnym Berliner Ensemble (do 1956). Debiutował balladą antywojenną Legenda o poległym żołnierzu (1918). Autor dramatów m.in. Opera za trzy grosze (1926), W gęstwinie miast (1927), Człowiek jak człowiek (1928), Życie Galileusza (1938), Matka Courage i jej dzieci (1939), Kaukaskie kredowe koło (1949), Kariera Artura Ui (1957), Turandot, czyli kongres wybielaczy (1967). Teorię dramatu epickiego wyłożył w Małym organonie dla teatru (1949). Realizował koncepcję teatru zaangażowanego polit., spełniającego idee inscenizacyjne teatru epickiego, opartego m.in. na konwencji "gry z dystansem", "efektu obcości", wykorzystaniu środków filmowych, songów przerywających i komentujących akcję dramatu. Ponadto B. wydał tomiki poetyckie Postylla domowa (1927), Wiersze svedenborskie (1939), Elegie buckowskie (1953); powieści i opowiadania Powieść za trzy grosze (1934), Opowiadania z kalendarza (1949), Interesy pana Juliusza Cezara (1957).
- BRECHT Bertolt, (1898-1956)
- Brecht Bertolt, właśc. Eugen Berthold Friedrich Brecht, (1898-1956)
- BERTOLD, Pochodzenia germańskiego,...