(1889-1965)
powieściopisarka, publicystka. Debiut opowiadaniem We Francji… ziemi cudzej (1913). Tematyce młodzieżowej i społ. poświęciła zbiory Dzieci ojczyzny (1918), Gałąź czereśni (1922), Uśmiech dzieciństwa (1923), Ludzie stamtąd (1926); Marcin Kozera (1927), Przyjaźń (1927), Czyste serca (1936). Cykl powieściowy - realistyczna saga rodzinna Noce i dnie, t. 1: Bogumił i Barbara (1932), t. 2: Wieczne zmartwienie (1932), t. 3: Miłość (1933), t. 4: Wiatr w oczy (1934); ta powieść-rzeka to ujęcie dziejów rodziny Bogumiła Niechcica i Barbary z Ostrzeńskich, ich krewnych i trojga dzieci (Agnieszki, Emilii i Tomaszka) między 1863 a końcem 1914 (powieść doczekała się adaptacji filmowej w reż. J. Antczaka w 1975). Po wojnie wydała autorka tom nowel zawierający m.in. Na wsi wesele, Trzecią jesień. D. pisała także dramaty historyczne Geniusz sierocy (1939), Stanisław i Bogumił (1948), rozprawy o pisarzach, m.in. Szkice o Conradzie (1959), niedokończoną powieść Przygody człowieka myślącego (1970). Inną D. ukazały Dzienniki, t.1-5 (1988). Uhonorowana doktoratem h.c. UW (1957).
- DĄBROWSKA Maria, (1889-1965)
- Dąbrowska Maria z d. Szumska, (1889-1965)
- MARIA, Pochodzenia najprawdopodobniej...