(1572-1631)
poeta ang.; prekursor nurtu metafizycznego w poezji przełomu XVI i XVII w. Twórczość poetycka D. postrzegana była jako zwiastun nowej barokowej poetyki i wrażliwości. Cechują ją zaskakujące koncepty, naruszenie tradycyjnych norm wersyfikacyjnych (załamanie rytmu i układu rymów), nastawienie na grę intelektualną, równie ważną jak przekaz emocji w liryce miłosnej, opartych często na pełnym napięć dialogu kochanków, np. w utworach Wschód słońca, Kanonizacja, Nieskończoność kochanków. Później pisał stylem surowym, niemal potocznym, również wykorzystuje dialog, rozmówcą bohatera lirycznego staje się Bóg, np. w Hymnie do Boga Ojca, lub dusza poety. Przeżycie mistyczne w sposób niemal bluźnierczy porównywane jest do miłosnego połączenia kochanków (Sonet XIV). Dzięki owym kontrastom twórczość D. fascynuje czytelników, odkrywających w niej dawno zatracone poczucie duchowej jedności świata.
- DONNE John, (1573-1631)
- poeci metafizyczni, grupa barokowych poetów...
- RAY, Man (1890-1976)