(gr. epistol = wiadomość, list + grapho = piszę)
dział lit. obejmujący utwory napisane w formie listów; także normatywne podręczniki pisania listów zawierające wzory komponowania, stylizowania tej formy wypowiedzi w zależności od typu adresata, np. list gończy, otwarty, pasterski. Klasykami e. w lit. antycznej są Arystoteles, Platon, Cyceron, Seneka. Mistrzami e. w lit. pol. są m.in. Jan III Sobieski (Listy do Marysieńki), I. Krasicki (Listy o języku), J. Słowacki (Listy do Matki), Z. Krasiński (Listy do Delfiny Potockiej), H. Sienkiewicz (Listy z Ameryki). Szczególną rolę e. grała w romantyzmie przyjmując formę wyznania, korespondencji z podróży, dialogu z adresatem. W XX w. e. stała się tekstem życia codziennego, społ. i rodzinnego.
- EPISTOLOGRAFIA, sztuka pisania listów,...
- Listy do Marysieńki, arcydzieło barokowej...
- Krasiński Zygmunt, pseud. Spirydion Prawdzicki, (1812-59)