(1868-1919)
historyk i krytyk lit., dramatopisarz, prozaik, publicysta. Współpracował z wieloma pismami, jednakże istotne znaczenie dla życia umysłowego Młodej Polski miał redagowany przez niego miesięcznik "Krytyka" (1900-14). W swych pracach dawał wyraz fascynacjom lit. romantyczną i twórczością jej kontynuatorów, np. O twórczości Stanisława Wyspiańskiego i Stefana Żeromskiego (1905), demonstrując równocześnie niechęć wobec programu "sztuka dla sztuki" S. Przybyszewskiego. Zadaniom krytyki lit. i roli jej autora poświęcił pracę Metoda badań historycznoliterackich (1848) i broszurę Pomniejszyciele olbrzymów (1905). Fundamentalnym dziełem F. jest Współczesna literatura polska (1902), ujmująca czas od 1863 po wiek XX, wielokrotnie przez autora aktualizowana. W twórczości lit. F. dokumentalną wartość mają utwory obrazujące życie chasydzkiej społeczności żyd., m.in. powieści Piękna Żydówka (1888), Żydziak (1889) oraz dramaty Sądy Boże (1899) i Cudotwórca (1900). Interesowały go również psychol. wizerunki kobiet, czego wyrazem są powieści W okowach (1890), Ananke (1898); dramaty Cień i Życie (1903), natomiast bliskie mu środowisko twórcze przedstawił w komedii My artyści... (1909).
- Feldman Wilhelm, (1868-1919)
- Feldman Wilhelm, (1868-1919)
- FELDMAN Wilhelm, (1868-1919)