(1868-1919)
krytyk literacki, publicysta, dramatopisarz; po zerwaniu z ortodoksyjnym otoczeniem stał się działaczem żydowskiego ruchu asymilacyjnego; 1889/90 współzał. i współred. krakowskiego pisma "Ognisko"; aktywny w ruchu samokształceniowym i oświatowym; 1894-95 przebywał w Niemczech, skąd został wydalony za propolską agitację; 1901-14 red. nacz. miesięcznika lit.-społ. ; 1914 wstąpił do Legionów Polskich, wkrótce zostając delegatem biura prasowego w Berlinie. Sympatyk społecznych i patriotycznych tendencji Młodej Polski, jako krytyk aprobował zarówno irracjonalne pierwiastki modernizmu, jak też kult dla tradycji romantycznych; zwalczał akademizm w historii lit., atakując m.in. S. Tarnowskiego, J. Kallenbacha, J. Tretiaka (broszura Pomniejszyciele olbrzymów); gł. dziełem F. jest synteza Piśmiennictwo polskie ostatnich lat dwudziestu wydawana kilkakrotnie, uzupełniana wypisami (także po śmierci autora); historią ruchów politycznych zajął się w pracach Stronnictwa i programy polityczne w Galicji 1846-1906, Dzieje polskiej myśli politycznej w okresie porozbiorowym; także autor dramatów (m.in. Sądy Boże) i powieści (Nowi ludzie, Piękna Żydówka).
FELDMAN Józef, POLSKA. LITERATURA. MŁODA POLSKA
- Feldman Wilhelm, (1868-1919)
- Feldman Wilhelm, (1868-1919)
- Feldman Wilhelm, (1868-1919)