(1904-69)
prozaik, eseista. Pochodził z rodziny ziemiańskiej, z wykształcenia prawnik; od 1939 na emigracji w Buenos Aires (do 1953). Dzięki stypendium amer. komitetu Free Europa i Fundacji Forda opuścił Amerykę Płd.; na stałe zam. we Francji, w Paryżu, potem od 1964 r. w Vence. Debiut to opowiadania Pamiętnik z okresu dojrzewania (1933). Autor powieści Ferdydurke (1937), która prezentuje kręgi zniewolenia przez konwenans na podstawie losów bohatera, Józia (szkoła, dom młodzieńców, podupadający dwór ziemiański). G. występuje także jako autor dramatu Iwona księżniczka Burgunda (1938), powieści Opętani (1939), Trans-Atlantyk (1953), w których wypowiada się na temat narod. mitologii, wyrosłej pod wpływem hist. klęsk, kształtujących etos pielgrzymstwa i ofiary dla ojczyzny obok triumfu tradycji sarmackiej kształtowanej przez Trylogię H. Sienkiewicza. Dzienniki 1953-56 (1957) i Dzienniki 1957-61 (1962) mają charakter intymny, subiektywny i intelektualny. Pornografia (1960) to powieść, której akcja toczy się w środowisku pol. ziemiaństwa, w groteskowej konwencji opisuje hitlerowską okupację, świat bez Boga, idei, prawdy. Jest też autorem Dziennika 1961-66, powieści Kosmos (1966), dramatu Operetka (1966), Testamentu, Wspomnień polskich. Wędrówek po Argentynie (1977). Laureat paryskiej "Kultury" (1961) i wielu in. nagród.
- Gombrowicz Witold, (1904-69)
- GOMBROWICZ, Witold (1904-69)
- WITOLD, Pochodzenia litewskiego...