(1895-1990)
historyk iteoretyk lit., edytor iteoretyk tekstologii. Studiował prawo na uniwersytecie wDorpacie (1913-21), filologię polską na UW, slawistykę wPradze; był nauczycielem gimnazjalnym wPradze, habilitował się na UW w1929; prof. na USB wWilnie (od 1934), apo wojnie na UMK wToruniu (1945-70). Jego dorobek nauk. to 600 rozpraw, 40 pozycji książkowych, 50 publikacji edytorskich. Najważniejsze wśród nich: Pogląd na świat młodego Mickiewicza 1815-23 (1925), Grzegorz Paweł zBrzezin. Monografia (1929), François Mauriac. Studium literackie (1935), Poezja jako wyraz. Próba teorii poezji (1946), Erazm zRotterdamu (1948), Sztuka edytorska. Zarys teorii (1956), Mickiewicz. Artyzm ijęzyk (1977) oraz Słownik języka Adama Mickiewicza (11 tomów - 1962-83) oprzełomowym znaczeniu dla rozwoju badań nad twórczością Mickiewicza ihistorią jęz. pol. Uhonorowany zaszczytnymi tytułami prezes Tow. Naukowego wToruniu, doktor h.c. UJ, UMK, KUL, przewodniczący Komitetu Nauk oLiteraturze Polskiej PAN. Jest również autorem Pamiętników (1995).
- Górski Konrad, (1895-1990)
- GÓRSKI, Konrad (1895-1990)
- aluzja literacka, (łac. allusio = żart,...