(1895-1990)
historyk lit., teoretyk lit., edytor. Studiował polonistykę na UW i slawistykę w Pradze. Do 1923 r. pracował jako nauczyciel w gimnazjach warszawskich. Był I redaktorem "Verbum" - pisma poświęconego kulturze współcz. W 1934 r. został prof. U. Wil. W Wilnie przeżył II wojnę światową. W l. 1945-50 i 1956-65 był prof. Uniw. Toruńskiego. W l. 1950-56 pracował w IBL PAN. Członek PAU (od 1947) i PAN (od 1969) oraz towarzystw nauk. w Wilnie, Toruniu, Warszawie. Przewodniczył Komisji Tekstologicznej Międzynarodowego Komitetu Slawistów. Badacz lit. staropol., zwł. piśmiennictwa arian (Studia nad dziejami polskiej literatury antytrynitarskiej XVI w., 1949). Szczególnie interesował się wielką lit. romantyczną. Pod jego redakcją ukazały się Dzieła wszystkie A. Mickiewicza (od 1969), temu poecie poświęcił m.in. Pogląd na świat młodego Mickiewicza 1815-23 (1925), Onomastykę Mickiewicza (1960), Mickiewicz. Artyzm i język (1978); był red. Słownika języka Adama Mickiewicza (od 1962). Zajmował się też lit. innych epok. Twierdził, że o doniosłości dzieła decydują niesione przez nie wartości duchowe (m.in. Literatura a prądy umysłowe, 1938; Poezja jako wyraz. Próba teorii poezji, 1947). Wydał Studia z historii i teorii literatury (3 serie: 1956, 64, 71) oraz I systematyczne opracowanie metodyki i techniki edytorskiej Sztuka edytorska. Zarys teorii (1956). Ważna w tej dziedzinie była Tekstologia i edytorstwo dzieł literackich (1975). G. otrzymał m.in. nagrodę Episkopatu pol. za twórczość naukową (1949), nagrodę pol. PEN Clubu za prace edytorskie (1980), nagrodę państwową I stopnia (1984) oraz doktorat h.c. UJ, UMK, KUL.
- Górski Konrad, (1895-1990)
- GÓRSKI, Konrad (1895-1990)
- aluzja literacka, (łac. allusio = żart,...