(pers. Hindu = Indus)
wspólna nazwa wielu indyjskich nurtów wierzeniowych wywodzących się zbraminizmu, zdominacją wIndiach rozpoczynającą się od X w. Wh. szczególne miejsce zajmuje tekst Mahabharata, azwłaszcza "Pieśń Wzniosłego" Bhagawadgita (III/II w. p.n.e.), zktórej kazanie Kriszny jako Bhagawana ("wzniosłego") - jedynego boga, jest podstawowym tekstem sakralnym dla wyznawców. Wh. zostały utrwalone zasadnicze twierdzenia starej tradycji wedyjskiej iobjawiają się jako: karma-marga (droga uczynków) - ofiara iprzemiana moralna są źródłem szczęścia za życia ipo śmierci; dżniana-marga (droga poznania) - medytacje nad starymi tekstami są drogą do zbawienia; bhakti-marga (droga oddania się) - akcentowanie osobistej miłości do boga. Wnurcie ludowym h. czczeni są bogowie Wisznu, Siwa, Brahma często łączeni wtriadę. Wobrzędach kultowych ważne jest: składanie ofiar, czczenie różnych świąt, odbywanie pielgrzymek do ważnych miejsc lub świątyń oraz święta kąpiel wGangesie.