(1516-43)
najwybitniejszy poeta do czasów J. Kochanowskiego; "poeta laureatus". Uczył się wŻninie (1522), potem wPoznaniu, wCollegium J. Lubrańskiego, gdzie zadebiutował jako 16-letni młodzieniec łac. odą na cześć założyciela uczelni (1532). Jego patronem stał się A. Krzycki, który sfinansował mu studia wAkademii Krakowskiej (1536). Następny mecenas, P. Kmita, wysłał go na studia do Padwy (1538), gdzie zaprzyjaźnił się zrodakami tam studiującymi (Dolce, S. Orzechowskim, A. Starorebskim). W1540 widoczne już były początki jego śmiertelnej choroby (tzw. puchlina wodna), jednak dzięki serdecznej opiece mistrzów
L. Bonamica iP. Bemba został dopuszczony do egzaminu końcowego uzyskując tytuł doktora nauk wyzwolonych ifilozofii, uhonorowany wawrzynowym wieńcem (22 VII 1540). Po śmierci ojca powrócił do Polski (1541), opiekował się chorym poetą nadworny lekarz królów pol. J. Antonin, Węgier. Wchorobie dbali oniego także przyjaciele P. Myszkowski, M. Kromer, A. Rotundus, była przy nim także matka. Pozostawił po sobie liczne utwory literackie: Księgę żalów (1537), Księgę elegii (1538), owidiuszowską autobiograficzną elegię Osobie samym do potomności (1541), Skargę Rzeczpospolitej Królestwa Polskiego (1538), Do polskich magnatów (1538), Żywoty królów polskich (1542), Do Króla Zygmunta Ii Do Króla Zygmunta II, Księgę epigramatów (1540), Dialog oróżnorodności izmienności polskich strojów (1542), Medytacje Janiciusza (fragmenty diariusza, 12-20 XI 1541).
- Janicki Klemens, Ianicius, Janicjusz, Januszkowski, (1516-43)
- JANICKI, Klemens, Ianicius, Janicjusz,...
- JANICKI, Konstanty (1876-1932)...