(1824-1915)
pisarz, pu-
blicysta, niezwykle czynny działacz polit., gorący patriota przekonany osłuszności dążeń niepodległościowych, autorytet moralny swoich czasów. Uczestnik powstania na Węgrzech wczasie Wiosny Ludów, organizował pomoc militarną na rzecz powstania styczniowego wkraju. Jego spuścizna lit. obejmuje około 90 powieści, pamiętniki, broszury. Debiutował Pamiętnikami włóczęgi (1856-60) na łamach "Dziennika Literackiego", tam też ukazały się pierwsze powieści Wasyl Hołub (1858) iHandzia Zahornicka (1860) dotyczące ludowej problematyki ukraińskiej. Do historycznych powieści J. należą m.in. Za króla Olbrachta (1876), Zburzliwej chwili (t.1-3, 1880-82), Zciężkich dni (1881). Interesowały go również sprawy mu współczesne, co znalazło odbicie wpowieściach Emancypowana (1873), Jaskółki (1900), Nad rzekami Babilonu (1888). Jednak większość czytelników wiąże jego nazwisko ztzw. powieściami bałkańskimi, które iobecnie wzbudzają zainteresowanie, np. Uskoki (1870), Narzeczona Harambaszy (1871), Słowiański Hercog (1876), Szandor Kowacz (1861). Swoje burzliwe losy opisał wpamiętniku Od kolebki przez życie (t.1-3, 1936-37).
- Jeż Teodor Tomasz, właśc. Zygmunt Miłkowski, (1824-1915)
- TEODOR, Pochodzenia greckiego,...