(wł. caricatura = dosł. przeładowanie)
portret zdeformowany, wyjaskrawiony, komiczny wyolbrzymiający cechy szczególne bohatera lit., np. portret twarzy, cech osobowych (sposób mówienia, poruszania się) zwykle wcelu ośmieszenia. Wlit. posługuje się nim satyra, groteska, korzysta zniej też plastyka. K. pojawiła się m.in. w: Martwe dusze M. Gogola, Wielki świat Capowic J. Lama, dramat Karykatury J. A. Kisielewskiego.
- KARYKATURA, przesadne i ośmieszające...
- Wiadomości Literackie, (1924-39)
- WIADOMOŚCI LITERACKIE, tygodnik lit.-kult. ukazujący...