(1878-1943)
powieściopisarka, nowelistka. Prowadziła działalność społ. wśrodowisku ziemiańskim, uprawiając jednocześnie twórczość beletrystyczną. Powieści zżycia "wyższych sfer" jej autorstwa były bardzo popularne wmało wymagających kręgach czytelniczych. Powielała wnich stereotyp zwycięstwa dobra iszlachetności nad hermetyczną obyczajowością arystokracji. Najbardziej poczytna powieść to Trędowata (t. 1-2, 1909) oraz ciąg dalszy melodramatu Ordynat Michorowski (1910). Popularne były też pozycje Panicz (t. 1-2, 1912), Gehenna (1914) iVerte (1921). Zbiory nowel m.in. Zaszumiały pióra (1911), Książęta boru (1912) oraz polityczne Sfinks (1922) iPowojenni (1929). Twórczość M. stała się tematem świetnego persyflażu lit. M. Samozwaniec Na ustach grzechu.
- Mniszkówna Helena, (1878-1943)
- MNISZKÓWNA, Helena, właśc. Mniszek-Tchórznicka,...
- HELENA, Pochodzenia greckiego,...