Reklama

muzyka narodowa

mimo iż muzyka ma wartość uniwersalną ijest zrozumiała wszędzie, niezależnie od miejsca ikraju powstania - to wróżnych krajach powstawały melodie itańce charakterystyczne dla danego obszaru. Polskie: krakowiak, oberek, kujawiak, już wXVI w. stały się popularne na Zachodzie. Polonezy imazurki komponowane przez F.Chopina, mimo iż odbierane kosmopolitycznie, noszą charakterystyczną pol. nutę. Wmuzyce romantycznej zaistniała świadomość iideowe uzasadnienie, że muzyka zachowując uniwersalny charakter, dzięki narod. tendencjom może stać się różnorodniejsza ibardziej interesująca. Tendencje te stały się modne, popularne iznalazły swój oddźwięk m.in. wprądach zwanych "szkołami narodowymi", np. twórcą narod. szkoły ros. był M. Glinka; również wtym duchu tworzyli M. Musorgski, A. Borodin iN. Rimski-Korsakow, później P. Czajkowski. Wmuzyce norw. największym twórcą narod. był E. Grieg, aw czes. przedstawicielami stylu narod. byli B.Smetana iA. Dvořk, wwęg. B. Bartok, whiszp. M. de Falla. WPolsce inspiracji wfolklorze kurpiowskim igóralskim szukał K. Szymanowski (np. Harnasie iMazurki), wmuzyce operowej ipieśniach S. Moniuszko. Również współcześnie narod. wpływy stają się istotne wtwórczości wielu kompozytorów: W. Lutosławskiego (np. Mała suita, Koncert na orkiestrę), W. Kilara (np. Krzesany iKościelec), H.M. Góreckiego (np. III Symfonia).

Reklama

Podobne hasła:

Encyklopedia Internautica
Reklama
Reklama
Reklama