(1891-1969)
teoretyk sztuki, krytyk lit. iteatralny, poeta, prozaik, dramatopisarz; twórca programu poetyckiego Awangardy Krakowskiej; autor szkiców teoretycznych Nowe usta (1925), gdzie sformułował własną teorię poezji, która "pseudonimuje" emocje, oraz Tędy (1930), opisujące kult nowoczesnej cywilizacji przemysłowo-technicznej iformułuje hasło "trzech M" - "miasto, masa, maszyna". Prezentując poglądy na teorię dzieła poetyckiego kwestionował tradycyjną rytmikę wiersza, rym regularny, wzamian za to postulował geometryzację czasoprzestrzeni, tworząc koncepcję ekwiwalentu (grupy wyrazów, która zastępuje właściwą nazwę przedmiotu, gromadząc peryfrazy) oraz tzw. układu rozkwitania (utwór powinien rozwijać się wkilku kolejnych fazach). Autor tomów wierszy, m.in. A(1924), Żywe linie (1924), Raz (1929), poemat polit. osprawie brzeskiej Na przykład (1931); dwu powieści Ma lat 22 (1936), Krzysztof Kolumb odkrywca (1949); dramatu Szósta! szósta! (1925). Wydawał wKrakowie pismo "Zwrotnica", wokół którego skupił poetów:
J. Przybosia iJ. Brzękowskiego. Postulował rozumienie sztuki poetyckiej zdyscyplinowanej, opartej na rzemiośle, na logicznej, intelektualnej konstrukcji.
- PEIPER, Tadeusz (1891-1969)
- Peiper Tadeusz, pseud. Jan Alden, Jan Badyński, Marian Bielski, (1891-1969)
- TADEUSZ, Pochodzenia hebrajskiego,...