(1304-74)
humanista wł., renesansowy poeta, znany iceniony wśród ówczesnych czytelników przede wszystkim jako autor różnorodnych dzieł łac., przyjaciel G. Boccaccia. Najważniejszym dziełem napisanym wjęz. ojczystym jest Zbiór pieśni (1330-65) zawierający kilkaset utworów poetyckich, przeważnie sonetów poświęconych miłości poety do Laury, podzielony na dwie części: Wiersze ku czci Laury żywej iWiersze ku czci Laury umarłej. Tytułową bohaterkę sonetów uczynił symbolem wszystkiego, co wżyciu najpiękniejsze. Dzięki Zbiorowi pieśni P. zyskał miano twórcy europ. liryki miłosnej, adzięki licznym parafrazom i trawestacjom zaistniał wpoezji petrarkizm, wzorzec uwielbienia ipodziwu dla wyidealizowanej bohaterki. Naśladowali P. wliryce hiszp. L. de Gongora ifranc. poeci Plejady, później także lirycy barokowi, sentymentalni iromantyczni. Laura stała się synonimem ukochanej kobiety, portretowanej jako typ "pani anielskiej" obogatej osobowości duchowej. Wliryce pol. romantyzmu obecny p. wSonetach odeskich A. Mickiewicza (1826), zmottem zaczerpniętym zPetrarki "kiedy byłem po części innym człowiekiem, niż jestem".
- Petrarca Francesco, (1304-1374)
- Petrarca Francesco, (1304-74)
- PETRARCA, Petrarka Francesco (1304-74)...