(1304-74)
poeta wł. odrodzenia, humanista, przyjaciel G. Boccaccia, za swoją twórczość otrzymał najwyższe wyróżnienie - laur na rzymskim Kapitolu. Rezydent na licznych dworach, m.in. papieskim wAwinionie, na stałe mieszkał wArqua niedaleko Padwy. Nieśmiertelną sławę zapewnił sobie jedynym dziełem napisanym wjęz. wł., Sonety do Laury, zawierającym kilkaset utworów poetyckich: sonetów, pieśni, ballad imadrygałów, adresowanych do kobiety, którą zobaczył po raz pierwszy wkościele Św. Klary wAwinionie 6 IV 1327. Wzbiorze, podzielonym na Wiersze ku czci Laury żywej iWiersze ku czci Laury umarłej, P. opowiedział historię swojej platonicznej, trwającej blisko 30 lat miłości, zktórej bezskutecznie usiłował się wyzwolić. Za każdym razem, bliski już odzyskania wolności, odkrywał, że życie bez ukochanej traci wartość. Obawiał się śmierci, gdyż położyłaby ona kres jego miłości. Gdy Laura zmarła, skończyło się życie poety, co często podkreślał. Niewiele wiadomo oadresatce sonetów. Początkowo sądzono, że była nią niejaka Laura de Noves zAwinionu (ur. 1308), żona franc. szlachcica H. de Sede’a, matka 11 dzieci, która zmarła na zarazę w1348 r. Teorię tę podaje się obecnie wwątpliwość. Ideał miłości, stworzony przez P. wSonetach, wprzyszłości stał się bliski romantykom, apo odmianę sonetu przez niego spopularyzowanego sięgnął A. Mickiewicz wSonetach krymskich. Prócz sonetów na twórczość P. złożyły się utwory łac.: pisma polemiczne, rozważania moralne, kompilacje erudycyjne oraz poemat epicki Africa, hołd złożony starożytnemu Rzymowi ijego potędze. Urokowi twórczości P., do którego przylgnęło imię "śpiewaka Laury", ulegli m.in.: A. Asnyk, K. Przerwa Tetmajer, J. Kasprowicz.
- Petrarca Francesco, (1304-1374)
- Petrarca Francesco, (1304-74)
- PETRARCA, Petrarka Francesco (1304-74)...