(1867-1936)
wł. pisarz, dramaturg ipoeta, laureat Nagrody Nobla (1934). Myślą przewodnią twórczości P. jest demaskowanie zmienności natury ludzkiej. Według niego osobowość człowieka zależy od okoliczności, zatem nie może być stała, ahipokryzja irelatywizm naznaczają stosunki między ludźmi. Jest autorem wierszy, kilku powieści, zktórych najbardziej znane to Świętej pamięci Mattia Pascal (1904) iStarzy imłodzi (1913). Napisał ponad 200 nowel wydanych wtomie Nowele na cały rok (1932-37). Sławę imiędzynarodowe uznanie przyniosły mu dramaty: Tak jest, jak się państwu zdaje (1917), Ależ to nie na serio (1918), Człowiek zkwiatem wustach (1920), Sześć postaci scenicznych wposzukiwaniu autora (1921), Henryk IV (1922) iin. Dwa ostatnie mają opinię najlepszych wdorobku P., były wielokrotnie wystawiane wróżnych krajach, również wPolsce. Przez wiele lat P. był osobowością teatru wł. nie tylko jako autor, ale także dyrektor ireżyser.
- Pirandello Luigi, (1867-1936)
- PIRANDELLO, Luigi (1867-1936)
- SQUARZINA, Luigi (ur. 1922)