(427-347 p.n.e.)
filozof gr.; starożytność łączyła zjego imieniem 44 utwory, przetrwały m.in. Obrona Sokratesa, Fedon - opowieść oostatnich chwilach życia Sokratesa ijego śmierci wśród przyjaciół, Charmides - dyskusja omądrości-rozwadze, właściwej piękności duszy, Laches - dialog oodwadze, Hippiasz, wktórym P. poszukuje definicji piękna izarysu teorii idei, centralnego punktu jego myśli, Ijon, głoszący pogląd, że poezja rodzi się znatchnienia boskiego (szał poetycki), Protagoras - rozważanie ocnocie, Lyzis - rozważanie, czym jest przyjaźń, Fileb, podkreślający, że dobrem naczelnym wżyciu jest mądrość, Uczta albo Biesiada, najpiękniejszy dialog, wktórym na przyjęciu spotykają się poza gospodarzem iSokratesem Arystofanes, Eryksimach, Alkibiades iin., biesiadnicy wygłaszają pochwałę Erosa, symbolu miłości oraz wiecznego inieskończonego piękna, Fajdros jest sofistyczną pochwałą miłości. W10 księgach Opaństwie P. rysuje obraz ustroju idealnego, sprawiedliwego, wktórym jednostka jest całkowicie podporządkowana państwu prowadzącemu ludzi do doskonałości.