już u romantycznych pejzażystów, zwł. w malarstwie J. Constable’a można zauważyć poetycki r. pokazujący zwyczajną swojskość. R. pojmowany jako styl artystyczny wywodzi się z nowego pokazywania prawdy społ. bez stronienia od tego, co przykre i brzydkie. Prekursorem kierunku był J. Corot, nie dramatyzował, nie przesadzał, niczego widzowi nie narzucał, ukazywał zwykły spokojny pejzaż, ale już obrazy J. F. Milleta przedstawiające sceny wiejskie mimo unikania kontrastów, prostymi sposobami przekonująco ukazują grube rysy, ogorzałe od słońca twarze, proste ciężko pracujące wieśniaczki - naturalizm ukazania; czyste ściernisko, jasne niebo - sielska idylla; schylone na pierwszym planie postaci - realność. Natomiast G. Courbet jest bezkompromisowy - starał się malować dosadnie "rzeczy rzeczywiste, istniejące" analitycznie i dokładnie. Malarzem realistą o nieco satyrycznym zacięciu był też H. Daumier. Na Wystawie Światowej w Paryżu w 1855 Courbet urządził indywidualną ekspozycję z wielkim szyldem "Realizm". W Polsce malarzami realistami byli m.in. A. Gierymski i w początkowym okresie J. Pankiewicz.
- REALIZM, (plast.)
- REALIZM, (lit.)
- RODZAJOWE MALARSTWO, przedstawienie scen z...