Reklama

Sołżenicyn Aleksandr

(ur. 1918)

pisarz ros., więzień przymusowych obozów pracy, zesłaniec, w1974 deportowany zkraju, do którego powrócił po 20 latach, laureat Nagrody Nobla (1970). Głównym tematem jego twórczości jest opis zorganizowanej przemocy totalitarnego państwa nad jednostką, nieprawdopodobne okrucieństwo icałkowite deptanie praw człowieka. Ze względów oczywistych aż do lat 90. mógł publikować jedynie za granicą. Rozgłos zdobył wstrząsającą opowieścią Jeden dzień Iwana Denisowicza (1963) opartą na własnych przeżyciach, która stała się wydarzeniem politycznym ilit. Tematykę sowieckiego systemu penitencjarnego kontynuował następnie wpowieści Krąg pierwszy (1968), Oddział chorych na raka (1968) iw znanym dziele dokumentalnym Archipelag Gułag 1918-1956 (t. 1-3, 1973-75), na którego podstawie świat mógł zapoznać się zbezmiarem zbrodni komunizmu. Opublikował także opowiadania, m.in. Zagroda Matriony (1963), tom prozy autobiograficznej Bodło się cielę zdębem (1975) oraz sztuki teatralne Świeca na wietrze (1968) iLadacznica iniewinny (1968). Specjalną pozycję wtwórczości S. zajmuje epicki cykl hist. dotyczący dziejów Rosji XX w., poświęcony przede wszystkim genezie ibiegowi rewolucji, zatytułowany Czerwone koło. Do tej pory ukazały się ztego cyklu powieści Sierpień czternastego (1971), Październik szesnastego (1984), Marzec siedemnastego (1986), Kwiecień siedemnastego jest na ukończeniu. S. stworzył własną koncepcję państwa rosyjskiego opartą wczęści na słowianofilstwie itradycji wschodniosłowiańskiej, którą przedstawił m.in. wprzemówieniu Zmierzch odwagi (1978) oraz tomach Jak odbudować Rosję (1990) iŻyj bez kłamstwa (1994). Jest niezaprzeczalnym autorytetem moralnym, nie zawsze pilnie słuchanym.

Reklama

Podobne hasła:

Encyklopedia Internautica
Reklama
Reklama
Reklama