(1637-77)
filozof hol. pochodzenia żyd.; gł. dzieło Etyka pisane od 1661, opublikowane po jego śmierci, jest wyłożeniem doktryny zbawienia człowieka przez poznanie Boga. Dwie pierwsze księgi traktują oBogu io naturze ludzkiej, S. określa wnich Boga jako substancję składającą się znieskończonej liczby atrybutów, zktórych dostępne człowiekowi rozciągłość imyślenie pozwalają na poznanie. Wksiędze trzeciej Opochodzeniu inaturze efektów przedstawia analizę pożądań stwierdzając, że umożliwiają one człowiekowi zaistnienie wpostaci materii iw postaci ducha. Ten traktat oBogu iczłowieku analizuje duszę ludzką, jej namiętności oraz wszystkie elementy egzystencji indywidualnej. Jednostka może zaznać zbawienia iszczęścia, jeśli potrafi rozpoznawać na dnie swych myśli obecność Boga, zrozumieć własną jedność znaturą. S. głosił, iż miłość do Boga będąca wynikiem tak rozumianego poznania przynosi uczucie szczęścia, arefleksyjna samowiedza prowadzi do mądrości.
- Spinoza Baruch Benedykt, (1637-77)
- SPINOZA, de Baruch
- SPINOZA, Baruch, także de S.(...)