odmiana monologu wewnętrznego, zastosowany po raz pierwszy przez franc. propagatora symbolizmu E. Dujardina wopowiadaniu Wawrzyny już ścięto (1888), wywarł on wpływ na twórczość J. Joyce’a, który nadał mu kształt ostateczny wpowieści Ulisses (1922). S.ś. jest zapisem wewn. stanów psych. bohatera, jako reprodukcja myślenia staje się świadectwem najbardziej osobistych przeżyć idoznań. Wpowieści XX w. stanowi ważny element narracji, niekiedy dominujący wcałym utworze, np. Bramy raju J. Andrzejewskiego, lub wjego części, np. Wściekłość iwrzask W. Faulknera. Pośredni wpływ techniki s.ś. na współcz. prozę wyraża się m.in. wswobodnym operowaniu czasem lub sposobach ukazywania świata zpunktu widzenia bohaterów. Termin s.ś. przejęty został zbadań iustaleń amer. filozofa ipsychologa
W. Jamesa, który tak nazwał psychikę człowieka.
- strumień świadomości, odmiana monologu wewn.,...
- STRUMIEŃ ŚWIADOMOŚCI, w anglosaskiej terminologii...
- SOLIPSYZM, termin używany na określenie...