Reklama

sztuka bizantyjska

wynikająca zarówno ztradycji Cesarstwa Zach. (które upadło w476 r.), jak iz nowej estetyki chrześcijańskiej; zasłynęła do perfekcji doprowadzoną sztuką mozaiki; wykonywane zogromnej różności kolorowych kafelków malarstwo ścienne było podporządkowane wizualnej syntezie wynikającej ze znacznych odległości oglądania. Do mozaik używano również srebra, złota imasy perłowej, co nadawało im przepychu, akompozycja była podporządkowana statycznej powadze. Najczęstsze tematy dotyczyły dworu cesarskiego, szczególnie cesarzy Konstantyna, Teodozjusza iTeodory, oraz tematów rel.: ikony, najcenniejsze zużyciem mozaiki iemalii (np. zwizerunkiem Chrystusa Pantokratora oraz Marii; Madonna wsztuce). Cennym wkładem artystycznym do sztuki europ. były manuskrypty inawiązująca do stylu hellenistycznego sztuka ilustrowania rękopisów, atakże architektura: bazyliki konstantyńskie zosiowym następstwem przestrzeni oraz wielkie bazyliki kopułowe, np. Hagia Sophia (Kościół Mądrości Bożej) ikościół Św. Apostołów wKonstantynopolu.

Reklama

Podobne hasła:

Encyklopedia Internautica
Reklama
Reklama
Reklama