(nazwa złożona z3 słów: ka = śpiewanie, bu = tańczenie, ki = gra)
klasyczny popularny teatr jap. powstały wkońcu XVI w., zapoczątkowany przez wykonującą obrzędowy taniec buddyjski tancerkę Okuni. Założyła ona specjalnie szkolony zespół tancerek iaktorów. Wkrótce zabroniono kobietom występować na scenie iodtąd role żeńskie grają mężczyźni. Tekst t.k. zawiera opowieść (najczęściej melodramat, sztuki obyczajowe lub hist.) wzbogaconą elementami tańca iśpiewu. Krój ikolor bogatych, monumentalizujących sylwetkę kostiumów noszonych przez aktorów mają znaczenie symboliczne. Aktorzy na oczach widza kilkakrotnie wczasie przedstawienia zmieniają kostium. Istnieją rodziny aktorskie, które przekazują zojca na syna stare wzorce ról oparte na schematach rytmicznych. Muzyka wt.k. pełni istotną dramatotwórczą funkcję ibuduje spektakl. Instrumentaliści akompaniują akcji, komentują sceny iwykonują wszelkie efekty dźwiękowe. Grę aktorską wt.k. cechuje olbrzymia ekspresja, popisy taneczne iakrobacyjne. Przemienność epiki iliryki, umowność, azarazem dosłowność, nadekspresja aktorska, precyzja ibarwność muzyczna oraz wielka sprawność wykonawców mają zadziwić każdego widza tego teatru.
- teatr kabuki, (jap. "pochylać się,...
- KABUKI, jeden z trzech gł. rodzajów...
- TEATR, (kult. 5)