założony w1955 r. przez poetę M. Białoszewskiego teatr, który twórca nazwał "Teatrem Białoszewskiego". Nazwa T.O. obejmuje 3 etapy (1955-63): Teatr na Tarczyńskiej (w prywatnym mieszkaniu), kilka spektakli granych wklubie "Hybrydy" iT.O. grany wmieszkaniu poety przy pl. Dąbrowskiego wWarszawie. T.O. dał ok. 300 przedstawień, które obejrzało ok. 14 tys. widzów; grywano najczęściej wponiedziałki. Białoszewski mówił, że "literatura zaczyna się od mówienia, anie od pisania", dlatego każda wypowiedź zawierająca grę słów lub sytuacji jest skrótem rozgrywającego się dramatu. Był to pierwszy wPolsce "popaździernikowej" teatr awangardowy. Białoszewski był autorem, reżyserem ijednym zwykonawców. Wykonawcami nie byli zawodowi aktorzy, lecz grający symbolicznie, umownie, zhumorem przyjaciele: L.E. Stefański, L. Hering, L. Murawska. Tworzyli teatr, ukazując groteskowość rzeczywistości, słów, sytuacji; posługujący się językiem zwykłych ludzi, ukazujący reminiscencje zachowań isytuacji zcodzienności, budowany znajprostszych materiałów, potocznych przedmiotów, wprzestrzeni scenicznej zawierającej elementy wnętrz, np. drzwi, piec. Twórcy T.O. przygotowali 5 programów opartych przede wszystkim na tekstach Białoszewskiego: Wiwisekcja, Homunculus (1955 Stefańskiego), Lepy, Szara mgła, Wyprawy krzyżowe (1956), Żmud, Stworzenie świata, Osmędeusze (1957), Sześć sztuk (1959), program klasyczny (z fragmentami dzieł Norwida, Słowackiego, Mickiewicza, Szekspira, Wyspiańskiego). Konwencja tego teatru jest wykorzystywana do dzisiaj nie tylko przez teatry amatorskie istudenckie, ale iprzez teatry zawodowe.
- TEATR, (kult. 5)
- POLSKA. TEATR. POZA TEATREM OFICJALNYM, Najważniejsze dla sztuki...
- WĘGIERSKI TEATR, świadectwa istnienia...