(1739-1812)
poeta oświecenia, dramatopisarz, tłumacz, członek WTPN. Debiutował alegoryczną bajką Opuchły (1773); później na łamach "Zabaw Przyjemnych iPożytecznych" publikował Bajki niektóre Ezopa, zrezygnował wnich zformy epigramatycznej, tworząc fabularne narracje pisane językiem zindywidualizowanym, wśród nich wiele trawestacji zfranc. poety J. La Fontaine’a. Wpoemacie Polanka (1779, wyd. 1805) opisał dobra księcia S. Poniatowskiego, bratanka króla. Pisał libertyńskie wiersze: Oda na ruinę zakonu jezuitów, Oda nie do druku (1773); twórca poezji rokokowej, wktórej funkcje zabawowe dominują nad wychowawczymi, np. Kąpiel, Powązki (1774) są pochwałą uroków ogrodów magnackich. Ulubieniec króla Stanisława Augusta, umacniał piórem jego autorytet, bronił jego polityki wmistrzowskich stylistycznie odach ilistach poetyckich, m.in. Dnia siódmego września (1773), towarzyszył mu na wygnaniu wGrodnie iPetersburgu (1795), później znalazł oparcie uFamilii Czartoryskich iw Tulczynie na Ukrainie na dworze magnackim S.Sz. Potockiego (od 1804). Tu napisał swój ostatni poemat Sofiówka (1806), refleksję filoz. nad toposem ogrodu, utwór entuzjastycznie przyjęty przez A. Mickiewicza, który przełożył fragment na jęz. franc. (1815), pisząc objaśnienia po polsku iwłączając jej dwuwiersz do Pana Tadeusza. T. przełożył komedię Woltera Syn marnotrawny (1779, wystawioną wTeatrze Narodowym), poezję Horacego, Tassa. Wywarł wielki wpływ na rozwój poezji stanisławowskiej. Twórczość T. reprezentowała poetykę klasycyzmu, aw filozofii oświeceniowy racjonalizm.
- Trembecki Stanisław, (1739-1812)
- Trembecki Stanisław, (ok. 1739-1812)
- TREMBECKI, Stanisław (ok. 1739-1812)...