(ok. 1739-1812)
poeta, dramatopisarz, tłumacz, od 1773 szambelan królewski, stały uczestnik obiadów czwartkowych, ulubieniec króla Stanisława Augusta, po abdykacji towarzyszył na wygnaniu monarsze aż do jego śmierci. W ostatnich latach życia związał się z dworem Sz. Potockiego i osiadł w Tulczynie. Debiutował alegoryczną bajką Opuchły (1773), w tym czasie publikował na łamach "Zabaw Przyjemnych i Pożytecznych" (1773-77) Bajki niektóre Ezopa. W poemacie Polanka (1779) opisując dobra synowca królewskiego S. Poniatowskiego zawarł poparcie dla reform na wsi. Spod jego pióra wyszły też libertyńskie wiersze Oda na ruinę zakonu jezuitów (1773) i Oda nie do druku (1773). Przykładem rokokowej poezji bogatej w paradoksy, dwuznaczności i śmiały erotyzm są utwory Kąpiel i Powązki (1774). Twórczością swoją starał się umacniać autorytet króla pisząc liczne ody i listy poet., np. Dnia siódmego września (1773). Refleksje filoz. i wspaniałe opisy ogrodów ostatniego protektora zawarł w poemacie Sofiówka (1804), którym urzekł czytelników, wśród nich A. Mickiewicza. Gruntowna znajomość języków pozwoliła T. na przekład komedii Woltera Syn marnotrawny (1779), wielu utworów J. B. Racine'a, W. Szekspira, Horacego i T. Tassa.
- Trembecki Stanisław, (1739-1812)
- Trembecki Stanisław, (1739-1812)
- TREMBECKI, Stanisław (ok. 1739-1812)...