(1892-1974)
prozaik, publicysta, "król polskiego reportażu", uczestnik wojny pol.-bolszewickiej (1920); korespondent wojenny wbitwie pod Monte Cassino. Po powrocie zemigracji wUSA do Polski (1958) mieszkał itworzył wWarszawie. Debiutował broszurą Ja imoja społeczność (1914) oraz tomem opowiadań Strzępy epopei (1923). Autor wielu reportaży, m.in. Opierzona rewolucja (1934), Na tropach Smętka (1936), Sztafeta (1939), Bitwa oMonte Cassino (1945), która przyniosła mu największą sławę, Hubalczycy (1957), Westerplatte (1959), Walczący gryf (1963); trylogii amerykańskiej: Wślady Kolumba: Atlantyk- -Pacyfik (1967), Królik ioceany (1968), Wpępku Ameryki (1969); wspomnień: Szczenięce lata (1934), najbardziej osobiste Ziele na kraterze (1951), powieści Panorama losu polskiego (t. ITworzywo, t. II Droga do Urzędowa, t. III Jak daleko 1955), Dzieje rodziny Korzeniewskich (1945); felietonów iartykułów publicystycznych: Kundlizm (1947), Klub III-go Miejsca (1949), Zupa na gwoździu (1967), Od Stołpców po Kair (1969); dwutomowego zbioru Karafka La Fontaine’a (1972-81), erudycyjnej gawędy otajnikach pisarskiego rzemiosła. Ceniony wśród czytelników za barwny, plastyczny język, pełen zaskakujących neologizmów ikunsztownych stylizacji, za narrację nawiązują do tradycji gawędy szlacheckiej.
- Wańkowicz Melchior, (1892-1974)
- MELCHIOR, Pochodzenia hebrajskiego,...
- WAŃKOWICZ, Melchior (1892-1974)