(ang. Position Paper) – rezultatem przeglądu prawa jest lista rozbieżności między prawem kraju kandydującego a prawem wspólnotowym, co stanowi podstawę opracowania s.n. będącego oficjalną propozycją rozwiązania tych rozbieżności. S.n. zawiera omówienie acquis obowiązującego w danym obszarze, omówienie ustawodawstwa krajowego oraz opis niezgodności między prawem unijnym a krajowym wraz z przewidywanym harmonogramem ich usunięcia do momentu uzyskania członkostwa. Jeśli przyjęcie danych aktów prawnych nie stwarza problemu, wówczas stanowisko negocjacyjne zawiera deklarację gotowości do przejęcia całości prawa w danym obszarze. Jeśli natomiast kraj kandydujący nie jest w stanie lub nie wyraża woli przyjęcia części unijnego prawa, wówczas stanowisko negocjacyjne zawiera szczegółowy opis problemu oraz propozycję jego rozwiązania. W stanowisku negocjacyjnym strona polska składała oficjalną deklarację w odniesieniu do acquis będącego jego przedmiotem. W wypadku ustalenia, że dany akt unijnego prawa nie może być – ze względów politycznych czy ekonomiczno-społecznych – przyjęty przed zakładaną datą wstąpienia do Unii, Polska występowała o okres przejściowy, określając jego długość i sposób, w jaki powinien on doprowadzić do osiągnięcia pełnej zgodności z prawem wspólnotowym. Proces opracowania stanowiska negocjacyjnego, oddzielnego dla każdego z trzydziestu jeden obszarów negocjacyjnych, składa się z kilku etapów i w każdym z krajów kandydujących ich przebieg jest różny. W Polsce prace nad s.n. rozpoczynają się opracowaniem przez podzespół zadaniowy właściwy dla danego obszaru negocjacyjnego pierwszej propozycji projektu s.n. i przesłaniem go pod obrady Zespołu Negocjacyjnego. W zależności od złożoności obszaru wypracowanie projektu stanowiska trwało od dwóch tygodni do kilku miesięcy. Zespół Negocjacyjny wprowadzał niezbędne poprawki, biorąc pod uwagę strategię i taktykę negocjacyjną. Na tym etapie szczególne znaczenia miała analiza Podzespołów 32. i 34. oceniająca skutki ekonomiczno-społeczne i budżetowe przyjętych zobowiązań negocjacyjnych. Po jej uwzględnieniu projekt s.n. był rozpatrywany przez Komitet Integracji Europejskiej i rekomendowany Radzie Ministrów Rzeczypospolitej Polskiej. Po przyjęciu przez Radę Ministrów projekt stawał się oficjalnym stanowiskiem negocjacyjnym rządu RP (Position Paper). W takiej formie było ono przekazywane państwu sprawującego aktualnie Prezydencję we Wspólnocie. W odpowiedzi na polskie stanowisko Unia Europejska przygotowywała stanowisko wspólne UE (Common Position). Zaprezentowanie stanowiska unijnego podczas obrad Międzyrządowej Konferencji Akcesyjnej było jednoznaczne z otwarciem negocjacji akcesyjnych w danym obszarze.
- obszar negocjacyjny nr 15, Polityka przemysłowa, – prawodawstwo tego...
- obszar negocjacyjny nr 7, Rolnictwo, – jeden z najobszerniejszych...
- obszar negocjacyjny nr 22, Środowisko, – bardzo szeroki rozdział...