– element wspólnej polityki handlowej, pozostawiony na mocy art. 133 TWE w wyłącznej kompetencji Wspólnoty. Zawarcie umów poprzedzone jest negocjacjami przeprowadzanymi przez Komisję Europejską, działającą na podstawie mandatu udzielonego jej przez Radę Unii Europejskiej. W systemie umów handlowych Wspólnoty wyróżnia się: 1. umowy preferencyjne, na mocy których partnerzy przyznają sobie nawzajem różnego rodzaju ulgi i ułatwienia, polegające np. na redukcji stawek celnych czy eliminowaniu innych ograniczeń wymiany; w ramach tych umów Wspólnota może także jednostronnie udzielić preferencji partnerowi ( System Powszechnych Preferencji Celnych); 2. umowy niepreferencyjne, oparte na klauzuli największego uprzywilejowania. Ponadto Wspólnota zawiera także umowy mieszane, obejmujące obok aspektów handlowych także inne kwestie, np. dotyczące pomocy technicznej, finansowe; przykładem umów tego typu są umowy o stowarzyszeniu. Na mocy postanowień traktatu z Nicei rozszerzono zakres zawieranych umów o handel niektórymi usługami oraz handlowe aspekty własności intelektualnej.
- umowy o stowarzyszeniu, – umowy zawierane na...
- współpraca sądowa w sprawach cywilnych w Unii Europejskiej, – na podstawie traktatu...
- Pericles, – program działań...