– część Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa Unii Europejskiej, rozwijana na podstawie postanowień traktatu z Amsterdamu oraz decyzji politycznych Rady Europejskiej, podjętych na szczytach w Kolonii (3–4 czerwca 1999), Helsinkach (10–11 grudnia 1999), Santa Maria da Feira (19–20 czerwca 2000) i Nicei (7–1 grudnia 2000). Decyzje te dotyczyły uzyskania przez państwa członkowskie zdolności do przeznaczenia na potrzeby operacji Unii Europejskiej 50–60 tys. żołnierzy (czas trwania operacji do roku, mobilizacja w ciągu sześćdziesięciu dni), utworzenia nowych instytucji politycznych i wojskowych drugiego filaru UE, podjęcia prac nad sformułowaniem zasad współpracy między UE a NATO. W początkowym okresie (od 1 marca 2000) działały struktury o charakterze przejściowym: Tymczasowy Komitet ds. Politycznych i Bezpieczeństwa, Tymczasowe Gremium Wojskowe, Grupa Narodowych Ekspertów ds. Wojskowych. Na podstawie decyzji Rady Unii Europejskiej z 22 stycznia 2001 utworzono stałe struktury: Komitet ds. Politycznych i Bezpieczeństwa, Komitet Wojskowy Unii Europejskiej i Sztab Wojskowy Unii Europejskiej. W ramach Wspólnej Europejskiej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony przewidziano współpracę z państwami trzecimi, opartą w okresie przejściowym (do czasu rozszerzenia UE) na dwóch formułach: formule „15 + 15” (państwa członkowskie UE, europejscy członkowie NATO nienależący do UE, państwa kandydujące do UE) oraz formule „15 + 6” (państwa członkowskie UE, europejscy członkowie NATO nienależący do UE), jak też współpracę z NATO, obejmującą wymianę informacji i dokumentów, wykorzystywanie przez UE planowania w ramach NATO, użycie zasobów NATO w operacjach UE, stworzenie stałego mechanizmu współdziałania UE z NATO. Polityka ta uwzględnia także cywilne aspekty reagowania w sytuacjach kryzysowych, w związku z czym powołano do życia na podstawie decyzji Rady UE z 22 maja 2000 Komitet ds. Niemilitarnych Aspektów Zwalczania Kryzysów, podjęto działania służące umocnieniu cywilnego zarządzania kryzysami oraz zapewnieniu jego spójności z przedsięwzięciami o charakterze wojskowym, zobowiązano państwa członkowskie do wystawienia 5 tys. policjantów do 2003. Zob. też siły cywilne ds. utrzymania pokoju Unii Europejskiej, siły szybkiego reagowania Unii Europejskiej, Europejska Tożsamość Bezpieczeństwa i Obrony, Europejska Wspólnota Obronna.
- Europejska Tożsamość Bezpieczeństwa i Obrony, (ang. European Security...
- Wspólna Polityka Zagraniczna i Bezpieczeństwa Unii Europejskiej, – jedna z dziedzin...
- obszar negocjacyjny nr 27, Wspólna Polityka Zagraniczna i Bezpieczeństwa, – współpraca w ramach...