– jeden z instrumentów wspólnotowej polityki konkurencji uregulowany w art. 81 TWE. Zgodnie z postanowieniami traktatu wszelkie porozumienia między przedsiębiorstwami, decyzje grup przedsiębiorstw i uzgodnione praktyki, które mogą wpływać na handel między państwami członkowskimi i których przedmiotem lub skutkiem jest uniknięcie, ograniczenie lub naruszenie konkurencji w obrębie wspólnego rynku, są zakazane jako niezgodne z tym rynkiem. W konsekwencji wprowadzenia tego zakazu wszelkie umowy lub decyzje podjęte z naruszeniem przytaczanego przepisu są z mocy prawa nieważne. Zakaz zawierania porozumień ograniczających konkurencję odnosi się w szczególności do: 1. bezpośredniego lub pośredniego ustalania cen i innych warunków realizowanej transakcji; 2. ograniczania lub kontrolowania produkcji, rynków, rozwoju technicznego lub inwestowania; 3. podziału zysku lub źródeł zaopatrzenia; 4. zawierania podobnych umów z kontrahentami na podstawie różnych warunków i przez stworzenie dla nich niekorzystnych warunków konkurencji; 5. uzależnienia zawarcia umowy z kontrahentem od przyjęcia od niego pewnych warunków, które nie są w żaden sposób związane z przedmiotem kontraktu. Od zakazu tego istnieją pewne wyjątki – nie dotyczy on: porozumień o charakterze wewnętrznym, niewywierających wpływu na wymianę dóbr w obrębie Wspólnoty; porozumień, których wpływ na rynek jest niewielki; umów, decyzji oraz uzgodnionych działań, służących wzrostowi produkcji, dystrybucji produktów lub popieraniu postępu technicznego bądź gospodarczego, jeżeli służą one konsumentom i nie prowadzą do wyeliminowania konkurencji.
- polityka konkurencji, – polityka polegająca...
- obszar negocjacyjny nr 6, Polityka konkurencji, – zasadniczym celem...