ich święto, przypadające 6 stycznia i zwane niekiedy uroczystością Epifanii, należy do najdawniejszych i najmocniej zakorzenionych w chrześcijańskim świecie (na Wschodzie od III w., zaś na Zachodzie od następnego stulecia); "magowie", którzy mieli przybyć do Betlejem, do narodzonego tam Jezusa; rozpytywali Heroda I Wielkiego o Dzieciątko; król nakazał im podążyć do Betlejem i ustalić, gdzie przebywa Święta Rodzina, przy tym podstępnie przekonując magów, iż chce sam złożyć pokłon. Wędrowcy odnaleźli Jezusa i złożyli mu dary: mirrę, kadzidło i złoto - a potem, ostrzeżeni we śnie o podstępie Heroda, odeszli do swej ojczyzny inną drogą; "magami" lub Mędrcami przybywającymi ze Wschodu (tak określano obszar na wschód od Jordanu: Arabię, Mezopotamię, Persję i Indie), nazwano uczonych, specjalizujących się w astrologii i naukach przyrodniczych; wielu historyków uważa, że "magowie" to nazwa kapłanów pewnego szczepu irańskiego; inni sądzą natomiast, że chodzi o wyznawców zoroastryzmu, co sprawia, że opowieść o magach składających hołd nowo narodzonemu Dzieciątku staje się w ten sposób symbolem jedności religii monoteistycznych; od czasów Orygenesa liczbę podążających do króla przybyszów ze Wschodu ustala się na trzech; w zachodniej tradycji wersja ta utrzymuje się od IV w; Cezary z Arles nazywa ich królami Tarszisz, Szeby i Saby a obecne imiona Trzech Królów ustaliły się dopiero w IX w.
- KACPER, MELCHIOR, BALTAZAR, – trudno nazywać ich...
- MELCHIOR, Święto Trzech Króli,...
- K+M+B, skrót od Kacper, Melchior,...