święty, także Adalbert (ok. 955-997)
biskup Pragi z książęcego rodu Sławnikowiców, organizator misji w Prusach, jeden z patronów kośc. rzymskokatolickiego, patron Polski i Czech; 995 z powodu pogłębiającej się wrogości między jego braćmi a władcą kraju opuścił Czechy; w porozumieniu z cesarzem Ottonem III i Bolesławem Chrobrym wyruszył 997 z Polski z zamiarem nawracania Prusów, wśród których zginął; szczątki biskupa męczennika wykupił z rąk pruskich Bolesław; 999 kanonizowany; Gniezno, gdzie został pochowany, podniesiono do rangi metropolii kościelnej, zaś pielgrzymka ces. Ottona III do grobu świętego, oznaka bliskich i przyjaznych kontaktów cesarza z władcą Polski, zaowocowała koroną królewską dla Chrobrego.
ADALBERT, PRUSOWIE, BOLESŁAW II POBOŻNY, BRZETYSŁAW I, POLSKA. HISTORIA. PAŃSTWO MIESZKA I, DRZWI GNIEŹNIEŃSKIE, ADALBERT, PAŁUKOWIE, BOLESŁAW I CHROBRY