Pochodzenia staroniemieckiego, od słów bero, bern (niedźwiedź) i hart (silny). W Polsce notowane od połowy XV wieku. ZDROBNIENIA: Bernardek, Bernek, Bernuś. INNE FORMY: Bernard, Bierno, Biernat. OBCE FORMY: Bernardine, Burnard (ang.), Bernhardin, Bernardinus, Bernd (niem.), Bernardin (fr.), Bernardino (hiszp., wł.), Vernardinos (gr.), Bernardin (połud.-słow.), Bernardinas (litew.). Forma żeńska: Bernardyna, Bernarda, Bernadetta.
NAZWISKA:
Bernadyn, Bernadynes, Bernadyński, Bernardyn, Bernardyniewicz, Bernardyński, Bernhardyn, Biernardyn.
PATRON:
Św. Bernardyn ze Sieny, założyciel zakonu franciszkanów-obserwantów, czyli bernardynów. Zostawił po sobie liczne pisma religijne. Żył w latach 1380–1444. W roku 1404 otrzymał święcenia kapłańskie i stanął na czele reformy zakonnej (powstawały wtedy liczne klasztory w okolicach dużych miast). Generalny wikariusz franciszkanów obserwantów, rzecznik tezy o słuszności władzy polit. papieża i Kościoła. Jego pisma ascetyczne wydano 1591 r. w Wenecji i 1685 r. w Paryżu. Do Polski (Wrocław) bernardynów sprowadził św. Jan Kapistran w 1452 roku. (Wspomnienie 20 maja).Św. Bernardyn Realino, kaznodzieja. Żył w latach 1530–1616. Pochodził z bogatej rodziny włoskiej. Został powołany na stanowisko audytora sądowego w Neapolu. Po 3 latach wstąpił do zakonu jezuitów. Zasłynął jako filantrop, cudotwórca i kaznodzieja. (Wspomnienie 2 lipca).
ZNANE POSTACIE:
Bernardino Rivadavia, pierwszy prezydent Argentyny (20 V 1780–2 IX 1845).
PRZYSLOWIA:
Bernardyńska postawa, ale wilcze serce.Kark bernardyński.(opasły, gruby)
- BERNARDYN, pies św. Bernarda
- BERNARDYN SIENEŃSKI, (1380-1444)
- BERNARDYN REALINO, (1530-1616)