stan fizjologiczny organizmów nie będących w stanie hibernacji ( sen zimowy) lub estywacji ( sen letni), charakteryzujący się zachowaniem aktywności ruchowej bez pobierania pokarmu. Jego długość zależy od zapotrzebowania energetycznego organizmu (poziomu metabolizmu) i wykazuje dużą zmienność między- i wewnątrzgatunkową. Niektóre owady (pluskwy) mogą żyć kilka lat bez pobierania pokarmu, a stułbie i wypławki kilka miesięcy. W czasie g. źródłem energii są substancje zapasowe, a następnie tkanki. Ssaki w czasie g. zużywają najpierw glikogen, następnie tłuszcz, a na końcu białka tkanek w następującej kolejności: białka mięśni, wątroby, nerek, gonad, serca i systemu nerwowego. Człowiek może głodować, pijąc wodę, od 35 do 75 dni.
głodowanie
Biologia