(Cephalopoda)
gromada morskich mięczaków (Mollusca) charakteryzująca się dobrze rozwiniętym mózgiem otoczonym szkieletem chrzęstnym, obecnością ramion otaczających wyodrębnioną głowę oraz oczu, najlepiej wykształconych spośród wszystkich bezkręgowców. Charakterystyczna dla mięczaków noga przekształciła się w lejek, przez który jest wyrzucana woda z jamy płaszczowej. Zwierzę porusza się na zasadzie odrzutu, w kierunku przeciwnym do wyrzucanej wody. Ciało g. jest osłonięte płaszczem (fałdem ściany ciała), otaczającym worek trzewiowy. Między workiem trzewiowym a płaszczem występuje jama płaszczowa, w której znajdują się skrzela (2-4 pary). G. mają prawie zamknięty układ krwionośny. Prymitywne gatunki (łodzik) mają muszlę podzieloną na komory, u wyżej rozwiniętych g. jest ona zredukowana do blaszki niewielkich rozmiarów, znajdującej się wewnątrz płaszcza. Rozpiętość ramion największych g. (kałamarnic olbrzymich) osiąga 18 m. Żyją one na dnie oceanów i stanowią główne pożywienie uzębionych waleni (kaszalotów). Kalmary (Teuthoidea) i ośmiornice (Octobranchia) są wykorzystywane do celów spożywczych. Do g. należą również wymarłe amonity.