Imię Dagmara przyszło do nas (i do całej Europy) z Danii. Językoznawcy sądzą, że jest to żeński odpowiednik znanego w średniowieczu imienia Dagomar, które znaczyło mający dobrą sławę. Jest jeszcze inny ślad: pierwszą Dagmarą odnotowaną przez historię była czeska księżniczka, która w trzynastym wieku została duńską królową. Tak więc być może imię to jest słowiańskiego pochodzenia i na początku brzmiało (z czeska) Dragomira.
Liczbą tego imienia jest święta i tajemna siódemka. Zgodnie ze swoją liczbą, a może i dlatego, że imię to brzmi jak czary-mary, Dagmary to natury romantyczne. Mają bogate życie wewnętrzne i, zazwyczaj, wszechstronne zainteresowania. Pociąga je wszystko, co głębokie, tajemnicze, co budzi nieziemskie dreszcze. Wiele z tego, co dzieje się w głębi ich dusz, pozostaje ich tajemnicą, zaś najbliżsi mogą obserwować tylko skutki ich wewnętrznych odkryć, burz i oświeceń. Dagmary często swoimi decyzjami zaskakują swoje otoczenie. Są niezależne lub nawet nieobliczalne: mało cenią sobie rozsądek i rozwagę, i kierują się sobie tylko znanymi racjami. Zwykle przy tym ufają swej intuicji, która ich nie zawodzi.
Spośród znaków zodiaku najchętniej będą nosić to imię dziewczęta ze znaków Wodnika i Skorpiona oraz Ryb i Koziorożca. Dobrze też będą się czuły z tym imieniem Panny i Bliźnięta, a także Raki, które z pewnością zostaną nawiedzonymi artystkami. Imię to nadane ognistym Baranom, Lwom lub Strzelcom nastraja je do buntów i pasji; mało też jest wskazane dla Byków i Wag (znaków planety Wenus), gdyż nie obiecuje ono zbyt wielu wygód i przyjemności.