Michaił W. (1711-65)
rosyjski przyrodnik, filozof, filolog, poeta; prof. i czł. Petersburskiej Akad. Nauk, 1755 inicjator utworzenia uniw. w Moskwie; czł. Szwedzkiej Król. Akad. Nauk, Bolońskiej Akad. Nauk; sformułował (niezależnie od A.L. Lavoisiera) prawo zachowania masy w reakcjach chem., ogłosił własną korpuskularną teorię ciepła; objaśniał zjawiska wyładowań elektr. w atmosferze oraz zorzę polarną; 1763 w pracy O słojach ziemnych wykazał powstanie warstw ziemnych w wyniku złożonych procesów przyrodniczych; opisał powstanie węgla kamiennego i in. kopalin; zbudował refraktometr i fotometr; czołowy przedstawiciel materialistycznej filozofii oświecenia ros., w kwestiach rel. zbliżony do deizmu; twórca jednej z 2 szkół poetyckich klasycyzmu ros. (ody filoz.-rel. i panegiryczne, poematy, dydaktyczne poezje i dramaty); zreformował język lit. i wersyfikację (Rossijskaja grammatika, Piśmo o prawiłach rossijskogo stichotworstwa).
OŚWIECENIE, ROSYJSKA LITERATURA, LAVOISIER, UNIWERSYTET MOSKIEWSKI
- ŁOMONOSOW, do 1948 Oranienbaum
- ŁOMONOSOWA PRĄD, podpowierzchniowy morski...
- ŁOMONOSOWA GRZBIET, asejsmiczny grzbiet na...