, przedstawiciel rodziny Filoviridae, powoduje wirusową gorączkę krwotoczną i zakażenia. Występuje w Afryce w lokalnych epidemiach (ostatnie 1995 w Kongo i 2000 w Ugandzie ) prawdopodobnie po przeniesieniu wirusa na ludzi z dotychczas nie ustalonego źródła (najpewniej małpy); zakażenie poprzez bezpośredni kontakt z płynami ustrojowymi chorego (krwią, śliną, moczem, potem) i prawdopodobnie drogą kropelkową; po zakażeniu e. namnaża się praktycznie we wszystkich tkankach (m.in. w wątrobie, nerkach, mózgu, chłonce, skórze), uszkadzając je i powodując po 3 dniach od zakażenia ból głowy, wymioty, gorączkę (390 - 400C), wodnistą biegunkę, po 5 dniach - wysypkę bez świądu, ze złuszczeniem naskórka, zmiany w zachowaniu, a po 7 - dniach żółtaczkę, krwotoki z otworów ciała i spojówek; między 8 a 16 dniem śmiertelność sięga 95%; leczenie jedynie objawowe; przyczynowego oraz szczepionki brak; niezwykle ważna jest izolacja chorych w celu ograniczenia epidemii; e. obok wirusów marburg i lassa e. to najbardziej zakaźny czynnik poznany dotychczas przez medycynę (grupa V wg klasyfikacji WHO), badanie próbek pobranych od pacjentów wymaga laboratorium o skrajnie zaostrzonej kwarantannie.
