Pierre (1881-1955)
francuski paleontolog i teolog, jezuita; prof. geologii w Inst. Katolickim w Paryżu, 1926 porzucił nauczanie i poświęcił się pracom paleontologicznym, biorąc udział w licznych ekspedycjach nauk. (Chiny, Birma, Jawa, Indie) i przyczyniając się do odnalezienia szczątków tzw. człowieka z Pekinu (Sinanthropus pekinensis); dużo wysiłku poświęcał jednocześnie poszukiwaniom teologicznej interpretacji ewolucji; jego dzieła za życia znane były tylko współpracownikom i zostały wydane pośmiertnie. Zgodnie z zaproponowaną przez T. teologiczną wizją każdy etap ewolucji jest częścią realizacji boskiego planu, nie kończącego się wraz z pojawieniem się na ziemi człowieka, ale ukierunkowanego na przebóstwienie całego kosmosu w procesie "noogenezy", w którym nastąpi zjednoczenie przeznaczenia człowieka i wszechświata. Szerokie rozpowszechnianie w latach 60. pism T. zaniepokoiło inkwizycję kościelną, która 1962 wydała "monitum" krytyczne na temat poglądów T.; obecnie powszechnie uważa się, że poglądy T. miały pozytywny wpływ na II Sobór Watykański i otwarcie się Kościoła na dorobek nowoczesnego przyrodoznawstwa; m.in. Człowiek - struktura i kierunki ewolucji grupy zoologicznej ludzkiej, Moja wizja świata, O szczęściu - cierpieniu - miłości, Środowisko boże, Fenomen człowieka.